شقایق! برکه خشکیده...
پرستوها دگر رفتند
درختان تنومند هم
دگر بی شاخ و برگ گشتند
شقایق ماه هم انگار..
در این شب ها شده مستور
ببین رنگین کمان ما
به یک رنگی شده مجبور !
شقایق رنگ این پرچین
به زردی میزند اما ؛
در این بالا بلندی ها
خدا دارد هوای ما !!
شقایق از وجود توست
اگر این برکه پابرجاست...
که هر لحظه امید داری
به معبودت که آن بالاست !
نظرات شما عزیزان:
